India in 8 dagen

Koetspaard tijdens Indisch huwelijk.

“Waarom India” zeggen sommige mensen. “Dat staat echt als laatste op mijn lijst”. Wel in eerste instantie zijn we ernaar toe gegaan omdat we werden uitgenodigd voor een trouwfeest van de collega van Maxim (mijn verloofde). Ik dacht meteen aan kleur en veel dansen! Maar we dachten ook “ja dat wil ik wel eens mee maken”. Dus daar zeiden we geen nee tegen. En als we daar dan toch zijn, waarom geven we India dan eens niet de kans om te ontdekken? 😊 

Zoals ik al zei hebben we er ook een kleine reis aan gekoppeld. Het viel me op dat Indische mensen op een manier egoïstisch leven, niet in een slechte zin. Als ze dat niet zouden doen, dan zouden sommigen nog minder hebben dan dat ze nu al hebben. Op een manier lijkt iedereen wel basis behoeften te hebben, alleen zijn er die dat op een andere manier bezitten. Het is bijvoorbeeld luxe als je voor 10 minuten warm water hebt. En voor sommige is het luxe om een matras te hebben. Begrijp me niet verkeerd, er zijn er ook die de luxe hebben van een huis te hebben zoals wij het kennen, maar dat is eerder de minderheid van wat ik gezien heb. Ze bouwen allemaal hun eigen muurtjes rond hen heen en toch zijn ze zo behulpzaam naar iedereen die hulp nodig heeft en zullen ze soms de weinige plek, het weinige eten, water of geld delen om voor elkaar te zorgen.

Dit zie je terugkomen in alles, ook hun rijgedrag. Ze rijden hier links (dus de chauffeur zit rechts), er is dus een verschil tussen de richting, maar niet waar ze rijden. Het kan zijn dat er 1 baanvak is waar ze dan met 2 en een brommer naast elkaar rijden. Ze rijden ook niet mooi binnen de lijnen of achter elkaar, het is 1 warboel en elke keer wanneer het lijkt dat ze elkaar niet kunnen passeren, slagen ze er toch in. En desondanks deze chaos zou je denken dat ze waarschijnlijk heel veel accidenten hebben, maar nee! Het zijn oude auto’s van 15 jaar oud, en tuurlijk valt er op de duur eens iets stil of geraakt er iets kapot. Maar de auto’s hebben hier minder blutsen dan de auto’s in Parijs😬 (sorry Parijs).Ze communiceren ook met hun toeter, ieder op zijn manier, over het algemeen wordt deze gebruikt om te laten horen aan de mensen rond u waar je bent of om te zeggen dat je eraan komt. Het is dus niets persoonlijk! (Tenzij ze lang toeteren… dan mag je het persoonlijk nemen haha😅) het zorgt voor heel wat geluidsoverlast en als toerist kan het je zeker ook wel stress geven. Ook niet alle Indiërs vinden al dat toeteren leuk of een goed ding. Sommigen willen het ook absoluut weg. Het is een land van gecontroleerde chaos. 

Deze chaos brengt veel lessen met zich mee. Hoe vaak ik geen weg zag, maar de chauffeur die ons overal naartoe reed, zag er telkens wel een. Het is dus zo dat, ook al zie jij geen weg meer, dat wil niet zeggen dat er geen is. Dat was hier visueel heel duidelijk. 

Ik ga niet zeggen dat hun systeem beter of slechter is dan wat wij westerlingen gewoon zijn, het is gewoon anders en het werkt op zijn manier ook! 

De collega van Max zei me dat in sommige delen van India het wel verplicht is van binnen de lijnen te rijden, je gordel aan te doen, je pinker te gebruiken en niet te toeteren. Maar dat deel hebben wij niet gezien. 

Neemt niet weg dat er verandering moet komen in van alles wat nog gaande is in India. Het is tenslotte niet zomaar het 3de meest vervuilende land op onze planeet. Er zijn heel wat dingen die ik waarschijnlijk niet weet, ik ben er ook maar 8 dagen geweest en ik vertel je gewoon mijn observaties. Zoals ik al eerder zij waren we in India voor het huwelijk van Shrey en Madara. Dat was in Meerut. Buiten Meerut zijn we ook in Delhi, Rishikesh en Mussoorie geweest. We zijn gegaan wanneer er gewoon enorm veel Smog was. De smog lag er even dik bij als een pak mist.

Toen we aankwamen in India in Delhi was dat 1 van de dingen die me het eerste opvielen. We waren aangekomen om 03:00 in de nacht. Maar je zag meteen aan de verlichting die er was dat er een waas rond hing. We wisten op voorhand dat de lucht slecht ging zijn, we hadden onze voorzorgen genomen door een mondmasker mee te nemen. Ik weet niet of we echt veel meer hadden kunnen doen. Om er een getal op te plakken en een idee te geven was het op een gegeven moment 521 micro gram per kubieke meter. De schaal reikt van 0 - 500 mg/m3 tussen 0 en 50 is het “goed” en tussen 400 en 500+ is het Hazardous! (En dan is “unhealthy” en “severe” (2 termen die in mensen taal aangeven hoe erg het is) al gepasseerd.)

Buiten de smog in Delhi was er ook heel wat vuilnis, overal! Er is geen enkele plek (tenzij het privéterrein is of een toeristische attractie) waar geen vuilnis ligt. Sommige verzamelen het dan en steken de hoop dan af en toe aan de kant van de straat in brand, als het al niet op zichzelf begint te branden of de koeien het opeten.

Hoop vuilnis aan het smeulen

Buiten het vele vuilnis en de smog was er ook nog armoede, armoede die gecreëerd wordt door een persoon die andere personen net arm genoeg houdt, zodat ze wel moeten blijven werken voor hen. Mensen kwamen kloppen aan de ramen van de Uber, vroegen om centjes of kwamen de meest nutteloze dingen verkopen, zodat ze je toch nog iets konden teruggeven voor de centjes die je aan hen gaf. Het is erg om te zien hoeveel moeite ze doen. En mijn hart breekt om ze te negeren. Ik had het erover met Dinesh, iemand die we hadden leren kennen op het trouwfeest, die ook uit India komt, maar nu in België woont. Een supertoffe kerel! Ik vertelde hem dat ik het er lastig mee had en wilde van hem een soort bevestiging van wat ik moet doen in zo’n situaties. Hij wist me te vertellen dat:

“deze kinderen en vrouwen werken voor iemand die op het eind van de dag hun geld pakt en ze er maar een klein beetje van krijgen.” En dat als ze zonder geld terugkomen die dag, dat ze waarschijnlijk geslagen worden. Hij zei me: “Je kan ze geld geven, maar weet dat je het niet aan hen geeft en deze dingen alleen maar voedt op deze manier. Het zorgt er alleen maar voor dat ze misschien die dag niet geslagen worden. En wie is er morgen voor hen? Wie zal er morgen zorgen dat er iemand langskomt en hen net geld genoeg geeft, zodat ze niet geslagen worden?” “Het is moeilijk”, zei hij, “maar voel je zeker niet te slecht als je niks geeft.”

Vrouw die aan de raam kwam kloppen

Dat zijn 3 dingen: vuilnis (smog), geluid (toeteren) en misbruik (kinderen en vrouwen). Heel India weet dat dat een probleem is. Sommige zijn er bewust mee bezig, anderen accepteren gewoon the way of life in India en doen er weinig aan.

Toen we verdergingen naar Meerut, hebben we een traditionele Indische trouw meegemaakt. Dat was een ervaring die ik nooit zal vergeten, zo mooi! Het was kleurrijk, er was lekker eten, leuke muziek en veel tradities waar ik allemaal de uitleg eigenlijk niet helemaal meer van weet. Jammer, zou je denken. Maar het is eeecht veel om te onthouden; daar kom ik graag nog eens voor terug! We hebben er superleuke mensen leren kennen (mijn vriend Max en ik) en gezien wat voor een warme band Shrey (bruidegom, collega van Max) had met zijn familie en vrienden. Maar ook hoe Madara (die eigenlijk van Letland is) met open armen werd toegelaten in de familie en hoe trots ze waren op hen beiden. Ze waren ook fier op hun cultuur (en terecht!) en om dat te kunnen tonen aan ons.

Enkele foto's die ik trok tijdens het trouwfeest:

Doorheen de reis hebben we ons ook laten onderdompelen in hun cultuur en zelf een ritueel of 2 gedaan in Rishikesh, aan de Ganga-rivier. Hier heeft er iemand onze trouw (want ja, Max en ik gaan ook trouwen) gezegend met het ritueel van Puja. (Weeral, vraag me niet hoe dat juist werkt, wat we gegeten hebben, wat er op ons hoofd gesmeerd is en rond onze pols geknoopt is, maar we waren blij dit gedaan te hebben)

Na het volgen van het Puja ritueel

Dat brengt ons van Meerut naar Rishikesh, meer in het noorden van India, richting de bergen en de bron van de Ganga-rivier. We hadden verwacht dat er daar een stuk minder smog ging zijn, omdat we hoger in de bergen zitten, maar helaas, ook daar was het slecht (+/- 390 mg/m3), wat wil zeggen dat het ‘severe’ is. Mits we daar meer hebben rondgewandeld en van de dorpen langs de rivier zijn gaan bezichtigen, hebben we last gekregen van een hoestje, een smoghoestje. En uiteraard lag er ook overal heel wat afval. Buiten dat afval waren er ook heel wat apen: Makakeu en de langur (makaken) schattig van ver, maar ver van schattig. De Makakeu is bang voor de Langur; zij zijn een beetje koning en straffen deze etterbakjes soms. En uiteraard ook koeien (die heilig zijn in India) en honden, heel veel honden. Dit zijn de 3 dieren die je om elke hoek tegenkomt, waar je voor moet wijken en toch ook een beetje moet oppassen.

Krishna die mediteert aan de Ganga

Met wat we gezien hadden in Delhi wisten we dat we hier even voorbij moesten kijken en de schoonheid van de cultuur moesten innemen. Zo doen ze elke avond aan de Ganga-rivier een ritueel om de godin Ganga te bedanken voor het brengen van leven. Vele mensen wassen zich met dit water of reinigen zich erin. In Rishikesh had je ook de hindoes en de sadhoe's. Vooral de Sadhoes vielen op; zij brengen hun laatste jaren door in oranje kleding, al zwervend en mediterend. Als je de mensen ziet, hebben ze allemaal een karaktervol gezicht. Ik durfde eerlijk gezegd geen portret te maken van dichtbij. Omdat ik zo weinig tijd had om de mensen te leren kennen. Maar zo interessant!

Sadhoe die de koeien kamt

Ook de winkeltjes waren allemaal heel dicht op elkaar, maar waren heel leuk om binnen te wandelen. Juist omdat het allemaal zo compact zijn, zijn er soms heel leuke details te zien. Ook de klederdracht die ze verkopen is vaak heel kleurrijk en dat maakt de straten ook heel kleurrijk. En man man man… wat hadden ze daar lekker eten, overal in India eigenlijk. Ik ben absoluut geen gigafan van pikant eten, dan kan je in India al niet veel gaan doen, zou je denken. Wel, dit is anders! Ze gebruiken hier zoveel kruiden dat de smaak van het eten een explosie in je mond is. En ja, het is “spicy” je kan het pikant noemen, maar het is heel anders dan in België. Als het eten daar pikant is proef ik de smaak van het eten niet meer. Maar hier in India is het pikant met zoveel smaak! En dat kan ik wel verdragen.

Kleinste winkeltje dat we zijn tegen gekomen. Mussoori

Om het ook even over de honden te hebben: het viel me hard op in Rishikesh dat mensen ervoor zorgen. Ik heb geen enkel dood dier op straat zien liggen en geen enkele graad magere hond gezien. De koeien konden soms wel heel mager zijn, maar ze eten ook het vuilnis op, dus gezond zijn ze niet.

Wat me ook opviel, en dat ligt misschien aan mij, maar ik heb geen enkele rat of muis zien lopen. Ik had het gevoel dat de apen de ratten van het dorp waren. Ze kruipen overal en zijn best brutaal ontleden al het vuilnis en laten het ook overal achter, om dan nog niet te spreken over alle uitwerpselen van de apen, honden en koeien. Van de honden en koeien zijn terug te vinden op de straten. Maar die van de apen overal. Er zijn ook dieren zoals olifanten, tijgers, luipaarden en giga spinnen.

Puppy aan een dorpje bij de jungle (Rishikesh)

Max die een stiertje tegenkomt (Rishikesh)

Pootafdruk van een kleine tijger (Rishikesh jungle)

Macakeu (Mussoori bergtop)

Dan gingen we verder naar Mussoorie, nog verder in de bergen! Nu kan het gewoon niet anders dat de smog beter is. We gingen op 2000m (SL) hoogte op een berg zitten dicht bij de Himalaya. Kan toch niet anders dan dat de luchtkwaliteit significant beter is?! Helaas… (+/- 350 mg/m3), zelfs vergelijken met Antwerpen (onze schaal gaat van 0 - 10), waar een 6 stond, en dat is oranje ‘poor’, een arme luchtkwaliteit. Als je de schaal vergelijkt met die van India, zou het bij ons 80 mg/m3 zijn (als ik me niet vergis). Wat ongeveer zo'n 5 keer beter is dan in Delhi. Dus ja, het is beter, maar nog steeds zeer slecht.

Smoglaag in mussoori

Wat me wel opviel was dat er heel weinig vuilnis was. Er stonden ook vuilbakken, er waren voortuintjes met gras en de gebouwen waren een stuk beter onderhouden. Alles was properder en er waren op sommige plekken zelfs voetpaden. Er verschenen quotes zoals “save water” en “save the world”. Toen we meer boven op de berg kwamen, zagen we waar de smog eindigde, maar we konden net niet ons hoofdje boven de smoglaag uitsteken… dju! We wilden zo graag het uitzicht zien dat ons zo prachtig leek. We gingen op verkenning; we zagen de opvallend propere straten en de mensen die er hun winkeltjes hadden. Ze droegen allemaal een jas of een trui en velen zelfs een muts! Het was er 18 graden overdag en in de nacht 12. Het was er zeker wel wat frisser.

Alle straten waren enorm smal. Het leek soms onmogelijk om met de auto door te rijden. Maar toch deden ze het. Fascinerend om te zien! Er worden ook onmogelijke bochten gemaakt die onmogelijk te nemen zijn door auto’s, maar door een paar keer te manoeuvreren, de koppeling te laten doorslippen en de banden te laten roken, komen ze erdoor zonder enige kras. Millimeterwerk is het.

We waren heel blij dat we daar waren; alles was redelijk proper, de mensen zijn rustiger en er was veel te zien.

De volgende dag gingen we de berg verder op wandelen naar Café Ivy in Landour. Dat was een leuke, aangename wandeling. Hoe meer we naar boven gingen, hoe groener de natuur, hoe minder vuilnis, hoe meer vuilbakken en verzorgdere huizen we tegenkwamen. Het was duidelijk dat er iets of iemand was die enorm hard vocht tegen het slechte klimaat dat gecreëerd wordt door India. We zaten in het café en daar zagen we op de menukaart staan: “stop littering | stop honking | stop abusing”. Bingo! Wie is de uitbater van deze zaak?! Dachten we meteen! We zijn ook bordjes tegengekomen waarop stond dat ze niet mochten toeteren. De lucht was er effectief opmerkelijk beter en er reden zelfs elektrische autootjes rond om mensen te vervoeren!!!! Ik had verwacht een gigantische cultuurschok te krijgen toen ik in India aankwam, maar deze shock was groter! Ik was trots! Ik was blij, ik kon wel tranen krijgen! De mensen waren op deze bergtop echt aan een mooie toekomst aan het werken. We wandelden met een smile verder. Dan kwamen we op een plek waar we normaal gezien de Himalaya's zouden kunnen zien. Maar helaas was de smog er nog steeds en konden we er net niet bovenuit zien. Jammer, maar ik was toch ook nog steeds gewoon opgelucht en blij dat de mensen hier een mooie toekomst aan het bouwen waren. Wat een mooie afsluiter van onze reis.

We hebben de 2 uitersten gezien. En dat maakte de reis helemaal af. 🧳 Ondanks ik heel graag terug wil gaan om meer te leren kennen daar en te documenteren, was ik blij toen we met het vliegtuig geland waren en terug in ons warme nestje konden vertoeven.

Conclusie:

India is heel vervuild, er is veel geluid waar je niet aan kan ontsnappen en arbeid die niet oké is. In een land van gecontroleerde chaos vindt iedereen op zijn manier de weg om te leven. Maar wat ze allemaal verbindt, is de kleur, het eten, het geloof, de muziek en de familie die er dag in dag uit voor elkaar is.